Günümüzde, Karl Marx’ın damadı ve Tembellik Hakkı adlı metnin yazarı olarak tanınan Paul Lafargue, 1842 senesinde Küba’da dünyaya geldi. Gençliğinde Paris’te tıp öğrenimi görürken anarşizmin piri Pierre Joseph Proudhon’un düşüncelerinden etkilenen Lafargue, Uluslararası İşçiler Örgütü’ne (I. Enternasyonal) katıldıktan kısa bir süre sonra bu fikirleri reddetti ve Karl Marx’ın, daha radikal ve heyecanlı olduğunu düşündüğü yaklaşımını benimsedi. 1865 senesinde Liege kentinde düzenlenen Uluslararası Öğrenci Kongresi’ne katıldığı gerekçesi ile Fransa’da eğitim alması yasaklandı ve aynı sene Londra’ya göç etti. Burada Marx’ın evine sıkça gerçekleştirdiği ziyaretlerden birinde Laura Marx ile tanıştı ve 1868 senesinde evlendiler. Paris Komünü ertesindeki baskı ortamından İspanya’ya kaçan Lafargue buradaki sosyalist örgütlenme faaliyetlerinde önemli roller üstlendi. 1880’lerden itibaren Fransız sosyalist hareketinin öne çıkan isimlerinden biri oldu, Federe Sosyalist İşçi Partisi’nin ve 1882’de oradan kopan Fransız İşçi Partisi’nin kuruluş süreçlerinde yer alan Lafargue aynı zamanda İkinci Enternasyonal’in Fransız ayağının en faal üyelerindendi. 1911 senesinde Paris yakınlarındaki Draveil köyünde eşi ile birlikte intihar ederek yaşamına son verdi.
Lafargue’ın kimi fikirleri devrinin çok ilerisindeydi. Yabancılaşmış emeğe karşı duruşunun yanı sıra Marksist ve materyalist perspektiften beslenen kültürel incelemeleri de tutarlı bir çerçeveye oturtma gayretindeki ilk isimlerdendi. Gramsci’den on yıllar önce, devrimcilerin ana görevlerinden birinin işçileri, onları sarmalayan kapitalist toplumun fikir ve değerlerinden koparmak ve bunların yerine henüz yaratılamamış olan Marksist kültürü koymak olduğunu savunuyordu.
Lafargue’ın başlıca önceliklerinden biri Marksizm’in temellerini işçi sınıfı açısından anlaşılır kılmaktı ve bunları sadeleştirmekte sahiden de başarılıydı. En iyi yazıları, kinayeli bir üslupla burjuva ikiyüzlülüğü ve gaddarlığını teşhir ettikleridir ve bunların en iyi örneklerinden biri de kuşkusuz Sermaye Dini’dir. 1887 senesinde Fransız İşçi Partisi’nin yayın organı Le Socialiste’te yayımlanan Sermaye Dini, o devirde pek çok kez yeniden basılmıştı. Lafargue’ın yabancılaşmış emeğe ve kapitalizm adı verilen dolandırıcılık düzenine karşıtlığı bu kitapçığın her bir sayfasına işlemiştir. Bu eser aynı zamanda Lafargue’ın geleneksel dinlerin artık kapitalizm açısından faydalarını yitirdiklerine ve burjuvazinin isyankâr kitleleri pasifize etmek için yeni bir ideolojiye ihtiyacı olduğuna dair inancını da ortaya koymaktadır.
